Klasztor obronny z kościołem, zabudowaniami i ich reliktami oraz obwarowaniami oraz terenem dawnych ogrodów to perełka, jaką można obejrzeć w Sulejowie. To jeden z najcenniejszych zabytków w Polsce. Od 2012 roku zespół opactwa cystersów jest uznany za Pomnik Historii.
Sulejowski zespół to charakterystyczne miejsce w krajobrazie regionu. Do tego ma ogromne walory artystyczne. Zabudowania należą do grupy dwunastowiecznych opactw, jakie powstały w Polsce jako bezpośrednie filie francuskiego klasztoru cysterskiego w Morimond.
Sulejów jest natomiast jedynym cysterskim opactwem warownym na terenie Polski z tak dobrze zachowanymi późnośredniowiecznymi klasztornymi obwarowaniami. Dawne opactwo cystersów w Sulejowie wyróżniają obejmujące rozległy teren umocnienia obronne. Powstał w XIV-XVI w.
Opactwo cystersów najstarsze na ziemiach polskich
Klasztor powstał z fundacji książęcej. W 1176 r. książę Kazimierz Sprawiedliwy osadził w Sulejowie cystersów przybyłych z Morimond w Burgundii i przekazał im okoliczne dobra. W 1232 r. arcybiskup gnieźnieński Pełka konsekrował kościół pw. NMP i św. Tomasza Becketa, a wkrótce rozpoczęto wznoszenie wschodniego skrzydła klasztoru. Od XIV w. rozpoczęto wieloletnie prace przy wznoszeniu murowanych obwarowań.Wkrótce po przybyciu cystersi władali jedenastu wsiami i źrebiami, otrzymywali dziesięciny z trzynastu wsi, posiadali immunitet ekonomiczny, także trzymali regalia.
W 1318 r. odbył się w klasztorze zjazd możnych i rycerstwa, na którym uchwalono „suplikę sulejowską”. To prośba do papieża o koronację Władysława Łokietka.
W latach 1637-53 kościół wyposażony został w cztery marmurowe ołtarze oraz obrazy. Na przełomie XVI i XVII w. wybudowano pałac opata oraz założono ogrody w stylu włoskim.
W XVIII w. przebudowano zabudowania znajdujące się wzdłuż murów obronnych od strony północnej i zamieniono je na część mieszkalno-gospodarczą.
Klasztor podupadł w związku z kasatą zakonu w 1819 r. Część zabudowań znalazła się w posiadaniu parafii, a część została sprzedana. W 1891 r. proboszcz rozebrał skrzydła klasztoru. Ze średniowiecznego budynku klasztornego pozostał jedynie fragment wschodniego skrzydła z kapitularzem, który z inicjatywy proboszcza został odrestaurowany. W dawnym arsenale urządzono szkołę.
W r. 1883 sprzedano Barbarze Brzeszczyńskiej budynki gospodarcze w części opactwa. W r. 1893 nabyli je Tomasz Kaczorowski i Stanisław Lisiecki, a w r. 1895 Marceli Czprykowski, po którym w r. 1904 odziedziczyły je jego córki Zofia Szwarcowa, Paulina Joachimowa i Celina Niemcowa.
W latach 1973 - 1981 w części opactwa przeprowadzono generalny remont połączony z rekonstrukcją i odbudową część dawnych zabudowań gospodarczych. Przekształciły one obiekt w ośrodek wczasowy Miastoprojektu Łódź, który przejął go od spadkobierców Marcelego Czuprykowskiego. Następnie obiekty ośrodka wczasowego przejęło Państwowe Przedsiębiorstwo Turystyczno-Handlowe "Trybunalskie" z Piotrkowa Trybunalskiego, które prowadziło hotel.
Cystersi wrócili do Sulejowa w 1986 r. Obecnie znajduje się tutaj przeorat zwykły, obsadzony przez cystersów z Wąchocka.
Klasztor na prawym brzegu Pilicy
Opactwo cysterskie w Sulejowie mieści się w dzielnicy Podklasztorze. Klasztor zbudowano stok półwyspowego wyniesienia na prawym brzegu Pilicy.W skład zespołu wchodzą: kościół klasztorny, fragment klasztornego skrzydła wschodniego z kapitularzem, ruiny skrzydła południowego i zachodniego, obwód warowny, baszta Opacka, przystawiony do niej arsenał, baszta Muzyczna, wieża brama Krakowska, baszta Attykowa, wieża brama Rycerska, sąsiadujące z nią pozostałości młyna końskiego, baszta Mauretańska oraz zabudowania gospodarcze oparte o północny i południowo-zachodni odcinek muru obronnego.
Budowle zajmują obszar o kształcie nieregularnego wieloboku, przy czym główny element stanowi tu zespół złożony z trójnawowego kościoła z transeptem oraz położonych na południe od niego pozostałości trzech skrzydeł klaustrum. Otacza go pierścień pozostałych budowli stanowiących elementy obwodu obronnego lub przystawionymi do niego budynków.
Bryła kościoła klasztornego zachowała się w pierwotnym kształcie. To bazylika trójnawowa z transeptem i prostokątnym prezbiterium. Skrzyżowanie nawy zaakcentowano barokową sygnaturką.
Wejście główne do kościoła znajduje się w obrębie fasady zachodniej. Umieszczony tam portal uskokowy dekorują kolumienki z archiwoltami oraz półkolisty tympanon. Ponad domkiem portalowym znajduje się rozeta z częściowo zachowanym maswerkiem. Fasadę wieńczy trójkątny szczyt.
Na wyposażenie kościoła składają się cztery wczesnobarokowe ołtarze boczne z czarnego marmuru i alabastru, prospekt organowy o bogatej snycerce z 3 ćwierci XVIII w., oraz ufundowane w XVIII w.: drewniany ołtarz główny, cztery ołtarze boczne, ambona, stalle i konfesjonały.
Klasztor przylegał do kościoła od strony południowej. Obecnie, znajduje się w postaci trwałej ruiny. Jedyna ocalała część klasztoru to budynek kapitularza z 2 ćwiartki XIII w. ze sklepieniem wewnątrz wspartym na centralnej kolumnie o rzeźbionym kapitelu.
Klasztor jak umocniona twierdza
Kościół i klasztor otoczone są pierścieniem późnogotyckich fortyfikacji, które zachowały się w postaci długich odcinków muru kurtynowego i wież oraz budynku arsenału zwanego „zbrojownią”.Najstarszy obwód umocnień obejmował dwie baszty i mur obronny o łącznej długości około 400 m. Był wykonany w rzucie zbliżony do prostokąta i zamykał przestrzeń o połowę mniejszą niż zachowane częściowo do dziś późniejsze umocnienia.
Wiek XVIII przyniósł zmianę funkcji umocnień klasztoru, o które po utracie przez nie walorów obronnych oparto liczne produkcyjne i magazynowe zabudowania gospodarcze, wznosząc m.in. młyn koński przy wieży bramnej Rycerską oraz budynek z browarem usytuowany w rejonie baszcie Attykowej.
Komentarze (0)